An Gra Riabhach

Uaireanta bionn fonn orm leirmheas a scriobh nuair ata ach leath leite agam, rud baolach. Ni cosuil leis an scannan ‘Arrival’ e an leabhar seo afach – ionas go n-itheann tu an gran pop go leir go togtha i rith an chead leath, agus ni fiu e fanacht id suiochan gan aon gran pop i rith an dara leath. Is leamh ana mhaith e an leabhar seo – fo-theideal maith air is ea ‘gáirscealta’ – is annamh e i liteartha na Gaeilge an imeartha focal, agus is annamh e freisin an gaire. Gaire annamh is ea gaire Jenkinson. Ach is file i agus sin an cuis b’feidir go bhfuil an comhcheilg deacair le thuiscint anois s aris. An tuigeann einne amach ansin an denoument ag deire ‘Coileach Ghleann Phadraig’? Rud ait eile. is bean i Jenkinson, is docha. Ach nuair a scrionn si sceal sa chead pearsan, is fireann i, i gconai. Sort athru gneis liteartha – agus i re na liteartha baineann. Yerra na bac liom thuas, togaim ***** as ***** do.

Sílim gur an reacaire (i ‘Coileach Ghleann Phadraig’) bean is tréidlia í. Duirt an reacaire faoina cúntóir Tom: ‘’Tá ómós aige dom mar bhean ar éirigh léi cleachtas a bhunú agus drochmheas aige orm mar sheanfhondúir seanfhaiseanta.’’ Cad a ceapann tú ?

Leirmheas suimiuil e sin uait, a Shorcha. Nior fhaca me e go dti seo. Ach ta me tareis mo choip fein a thogaint do cara agus nil me in ann e a mheas nios fearr!